گزارش برنامه: قله دماوند(ضلع شمالی)

تاریخ اجرا: 2-4 مرداد 1398

سرپرست برنامه : وحید طاهری
گزارش نویس : فاطمه تقی زاده
پشتیبان : سیما فرهنگ
تماس با پشتیبان : مهدیه محمدی
مسئول فنی : محمد زاد عبداله
زمان دار : سعید عبد الملکی
جلودار: رویا نظر زاده
عقب دار: علی سجادی
عکاس : داوود علی بابایی

شرکت کنندگان : اعضا : رویا نظرزاده، مهدیه محمدی، فاطمه تقی زاده ، عزیز میرزایی
وحید طاهری، امیر قهرمانی، امیر حسام مقیمی، یاشار حسن آبادی،

میهمانان : فرشته دماوندی، فاطمه محمدی، محسن محمد خانی، علی بهمش ، بهرام علی مرادیان، حسین عبادی، داوود علی بابایی، علی سجادی، حسن زکایی، محمد زادعبداله، سعید عبدالملکی

معرفی قله دماوند
ارتفاع قله: 5610 متر ( 18410 فوت)
کوه دَماوَند کوهی در شمال ایران است که بلندترین کوه ایران، خاورمیانه و بلندترین قلهٔ آتشفشانی آسیا است. دماوند در پاره مرکزی رشته کوه البرز در جنوب دریای خزر جای دارد. از دیدگاه تقسیمات کشوری، در بخش لاریجان آمل در استان مازندران قرار دارد. به هنگام صاف و آفتابی‌بودن هوا، از شهرهای تهران، ورامین، قم و همچنین کرانه‌های دریای خزر قابل رؤیت است. کوه دماوند در سیزدهم تیرماه سال ۱۳۸۷ به عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد و این روز را روز ملی قله دماوند می نامند. همچنین کوه دماوند از سال ۱۳۸۱ به عنوان اثر طبیعی ملی در شمار مناطق چهارگانه ارزشمند از نظر حفاظت محیط زیست قرار گرفته‌ است.

مسیرهای صعود: جبهه شمالی، جبهه غربی، جبهه جنوبی، جبهه شمال شرقی، یال ملاخوران، یال ملارد

مسير دسترسي به جبهه شمالي دماوند: از تهران كه به سمت آمل می روی در جاده هراز به مقصد روستاي ناندل پس از عبور از پلور، گزنك، تونل وانا، بائيجان بعد از پاسگاه بايجان و عبور از 2 تونل (تونل شماره 9 يا تونل نوراني و تونل شماره 8 يا تونل آيو در جاده هراز) در سمت چپ خروجی دلارستاق و روستاي ناندل با تابلوهايي كاملا مشخص شده است.
جاده آسفالته ، 16 كيلومتر تا روستاي حاجي دلا، 18 كيلومتر تا ميان ده و 19 كيلومتر تا ناندل فاصله دارد.

وضعیت آنتن دهی موبایل: در بیشتر مسیر به خصوص تا جان پناه دوم آنتن دهی همراه اول وجود دارد. از جانپناه دوم تا قله در برخی نقاط آنتن دهی وجود دارد

وضعیت آب در منطقه : مسیر فاقد چشمه و آب آشامیدنی است و صرفا در برخی فصول میتوان از آب حاصل از یخچال استفاده کرد که فاقد املاح معدنی میباشد. البته این وضعیت در پناهگاه دوم بهتر از پناهگاه اول است.

میگویند باید عظمت در نگاه تو باشد نه در چیزی که به آن مینگری، اما این بار، عظمت در مقابل ما و آن هم، دماوند زیبا، بود.

روز اول
ساعت 10 صبح، با هفده نفر از همنوردان، با یک دستگاه میدل باس، از جلوی درب باشگاه واقع در خیابان بهشتی راه افتادیم. در پل فردیس یکی دیگر از همنوردان با یک ساعت تاخیر به ما ملحق شد و در تهران همنورد دیگری به ما پیوست.
بعد از طی کردن تهران و وارد شدن به مسیر جاده هراز، ابتدا به خاطر تاخیر، بستنی مهمان همنورد عزیز شدیم.
در جاده هراز میتوان رخ جنوبی و غربی دماوند را شاهد بود، و زمانی که در جاده به سمت ناندل هستید میتوانید رخ شمال شرقی دماوند را نظاره کنید.
بعد از رسیدن به روستای ناندل سوار بر نیسان به سمت دشت ناندل و سنگ استراحت حرکت کردیم.
مسیر حرکت به سنگ استراحت به سمت جنوب و جنوب غربی می باشد. (سنگ بزرگ همانطور که از نامش مشخص است سنگ بزرگی در کنار جاده خاکی است که نشانه خوبی برای پیدا کردن مسیر و ایستگاه وانت ها و شروع و خاتمه برنامه در آن محل می باشد.)
در طول مسیر زیبایی دیدن دماوند، باعث بی توجهی به زیبایی های دیگر، مانند ابرها و دشت در برگیرنده گل های زرد میشود. ولی گهگاهی با صحبت دوستان، در بالای نیسان، حواست از دماوند به مدت چند ثانیه پرت میشود و کوه های اطراف یا نور زیبای خورشید در میان ابرها را هم میبینی. ناگفته نماند که از گیلاس های روستا هم بر روی نیسان بهره بردیم.
ساعت 17:20 به سنگ استراحت رسیدیم. کوهنوردانی که مایل باشند میتوانند کوله خود را در این منطقه بار قاطر کرده، تا ارتفاع 4000 متر، بدون کوله کشی پیمایش نمایند.
در محل سنگ استراحت کوله ها را مرتب و چادر ها را میان هم کرده ای ها تقسیم کردیم. با حلقه تشکیل دادن ،سرپرست برنامه، نکاتی را برای صعود متذکر شدند. اول مدیریت آب، دوم حفظ محیط زیست، سوم گام برداری و نفس گیری.
در ساعت17:50 دقیقه صعود خود را آغاز کردیم با شیبی 30 درجه از میان دشت ناندل. کمی که بالاتر میروید، قسمتی از خاک به صورت شن میباشد، که کمی بالا رفتن را دچار سنگینی میکند. بعد از پیمایش چند ساعته و استراحت هایی کوتاه، در ساعت 19:35 به کمپ اولین شب خود، در ارتفاع 3400 رسیدیم. چادر ها را بر پا کرده و با خوردن سوپ و شام، خواب شب اول را در آرامش دامنه زیبای دماوند و آسمانی زیبا تجربه کردیم. لا
زم به ذکر است که خوردن سوپ و فرنی در صعود دماوند توصیه میشود.

روز دوم
در ساعت 5:45 دقیقه از خواب بیدار شدیم، با خوردن فرنی روز دوم صعود رقم خورد. بعد از جمع کردن چادر ها در ساعت 7، پیمایش روز دوم آغاز گردید.
به گفته سرپرست گام ها همچنان اهسته و پیوسته و نفس گیری مدام متذکر میشد، در ساعت 8:40 به جانپناه 4000 رسیدیم.

مختصات و مشخصات جانپناه 4000: عرض جغرافیایی:35.978231/ طول جغرافیایی:52.111271
ارتفاع: 3995 متر ، سازه فلزی، گنجایش 15 نفر
در آن جا یک ساعت استراحت همراه با خوردن لقمه از پیش تهیه شده صبحانه داشتیم. زیبایی دماوند همچنان به رخ کشیدنی بود و اما جانپناهی که از دست کوهنورد ها جان سالم به در نبرده بود. زباله های ریخته شده در آنجا آزار دهنده و ناراحت کننده بود.
بعد از استراحتی دلچسب و خوردن آب و مواد قندی و گرفتن عکس هایی ماندگار، در ساعت 9:40 پیمایش برای رسیدن به جانپناه دوم آغاز شد.
نفس گیری بیشتر با هر گام توسط سرپرست گوشزد میشد. در این میان صدای شنیدن فریاد سنگ، کمی باعث توجه شد. از یخچال سیوله که در سمت راست ما زمانی که به سمت قله صعود میکنید قرار میگرفت سنگ بزرگی به پایین سرازیر شد. احتمال ریزش سنگ های زیاد در ساعت های ظهر و بعد از ظهر در این قسمت وجود دارد و باید کاملا در این منطقه هوشیار بود. سرپرست با گفتن اینکه به سمت چپ برویم و به سنگ ها نگاه کنیم، ایمنی را به ما یاد اور شد. بعد دیدن این صحنه و مراقبت کردن به راه خود ادامه دادیم. پیمایش در این رخ همراه با سنگ های ریزشی زیاد است. در طول مسیر از جانپناه اول به دوم یک دست به سنگ کم وجود دارد. و همچنین ما یک استراحت نیم ساعته را نیز در این میان داشتیم، چون برخی از دوستان به پر کردن بطری اب های خود از یخچال نیاز داشتند. لازم به ذکر است هنگام اب برداری در این منطقه حتما باید مراقب ریزش سنگ از بالا بود. سر انجام در ساعت 1:04 دقیقه به جانپناه دوم یا 5000 رسیدیم.
مختصات جانپناه 5000:عرض جغرافیای: 35.968191 / طول جغرافیای: 52.114548
ارتفاع:4637 متر، سازه فلزی/ گنجایش 15 نفر
به گفته سرپرست چادر ها را برپا کرده و با خوردن نهار استراحت کوتاهی کردیم. در ساعت 15:45 برای هم هوایی دویست متر صعود داشتیم. همزمان با این صعود بطری های خالی اب را هم همراه خود اورده و از یخچال دبی سل که در سمت چپ هنگام صعود به قله وجود دارد، آن ها را پر کردیم.
با آمدن پایین در ساعت 17:30، جهت خوردن سوپ و چای زنجبیل و شام آماده شده و در ساعت 19:30 شب دوم استراحت خود را آغاز کردیم.
روز آخر
در ساعت 3 از خواب بیدار شدیم، به گفته سرپرست کوله ها را در شب قبل آماده کرده بودیم. فقط کت پر،پلار، بادگیر، و اب و لقمه صبحانه و مواد قندی درون کوله برای صعود کافی بود. فرنی و چای زنجبیل خورده و در ساعت 4:10 صعود را به سمت قله آغاز کردیم. نفس گیری کاملا گوشزد میشد و گام ها آهسته و با مکث. سه نفر از دوستان نتوانستند در این پیمایش ما راهمراهی کنند و در جانپناه ماندند. این مسیر شیب بود و سنگ ها بسیار ریزشی پس دقت خاصی را هم طلب میکرد. تا قله سه منطقه دست به سنگ داشتیم و گاها باید بر روی برف های سفت صعود میکردیم. در میان راه استراحتی را داشتیم و لقمه های تهیه شده صبحانه را خوردیم و چون در پایین پا، ابرها بود و منظره خیره کننده، کمی هم به عکس برداری مشغول شدیم. صعود ادامه پیدا کرد بوی گوگرد بیشتر به مشام میرسید. همزمان گروهی پایین تر از ما در جبهه شمالی و دو گروه در جبهه شرقی نیز حضور داشتند. بعد از عبور از اخرین دست به سنگ دیواره های سبز رخ شمالی دیده میشد. ساعت 9:45 قله را صعود کردیم و سرپرست به جلو گروه رفت و در روی قله با زیبایی وصف نشدنی به تک تک افراد گروه این صعود زیبا را تبریک گفت.
هیجان دیدن قله دماوند وصف ناشدنی است و عکس هایی که گرفته شد، این زیبایی و هیجان ما را ثبت کرد.
بوی گوگرد در روی قله و نفس کشیدن آن کمی سردرد را برای برخی افراد گروه به ارمغان آورد. و در نهایت بعد از این صعود در ساعت 10:30، قله را ترک و به سمت جانپناه دوم به راه افتادیم. چون سنگ ها ریزشی بود بسیار فرود با دقتی را طلب میکرد. چهار نفری در نزدیکی جانپناه دوم به آب کردن بطری های خالی پرداختند و بقیه به سمت جانپناه، فرود خود را ادامه دادند. سرانجام در ساعت 14:20 به جانپناه 5000 رسیدیم. با خوردن نهار و جمع کردن کوله و چادر مشغول شدیم و همزمان تگرگ نیز به لطافت هوای خوبمان افزود. در ساعت 15:45 بعد از گرفت عکس در این جانپناه حرکت خود را به پای کار ادامه دادیم. بعد از یک توقف کوتاه در ساعت 17:20 به جانپناه 4000 رسیدیم و وسایلی را که در انجا گذاشته برداشته و ساعت 17:35 دوباره به فرود خود به سمت سنگ استراحت ادامه دادیم. در ساعت19:35 به سنگ استراحت و نیسان رسیدیم و دوباره ما بودیم و نگاه به عظمت دماوند و مرور خاطرات دو روز قبل.
بع
د از یک ساعت در ساعت 20:45 به روستا ناندل رسیده و سوار بر مینی بوس به سمت کرج حرکت کردیم.
در میان راه در جاده هراز به پیشنهاد همنوردان در رستوران شام را خوردیم و سرانجام در ساعت 3:45 دقیقه بامداد در جلوی درب باشگاه این برنامه زیبا و هیجان انگیز را پایان دادیم.