خط الراس لیچه ، لیز و واریش (کندر به وردیج )

13 دی 1398

سرپرست و زمان دار : آقای سعداله بیک زاده

گزارش نویس:خانم  فاطمه تقی زاده

جلودار: آقای ابولفضل بابایی

عقب دار: آقای بهرام اقتصادی

میان دار: آقای مهدی بیک زاده

مسئول فنی: آقای وحید طاهری

امدادگر: خانم لیلا شمس، آقای  محمد عزتی

عکاس: آقایان علیرضا خواجوی، حامد همتی ، محمدی سرشتد

پشتیبان: خانم محبوبه سیدی

تماس با پشتیبان: آقای حامد سیدی

محیط زیست: خانم مهکامه نوری سرشت

تدارکات : اقای کاظم محمدی

شرکت کنندگان:

اعضا باشگاه

خانم ها : نسرین اکبری، مهکامه نوری سرشت، سپیده رستمی، رویا نظر زاده، پونه خلج، هدی احسانی، فاطمه تقی زاده، زهرا رحمتی، لیلا شمس، اعظم ایرانی،

آقایان : سعداله بیک زاده، وحید طاهری، محمد گلباز، ابولفضل بابایی، داوود علئی، حامد سیدی، رمضان محمدی سرشت، محمد عزتی، مهدی محمدی، عزیز میرزایی، امیر حسین طلاساز، خلیل نقشینه .کاظم محمدی نصرآبادی ، علیرضا خواجوی

میهمانان:

خانم ها :مهزادخاوریان  فاطمه گلدار،نازیلا زینالی ، سعیده طلا ساز ،

آقایان : بهرام اقتصادی ، فرهنگ سلیمانیان ، مهدی بیک زاده، آرین اقتداری ،  حامد همتی ، علیرضا بقایی ، وحید کتابی

سفر زیبا را با شعر جناب بابایی شروع میکنم:

دست زیبایی چونین شیرین سرشت

خط شادی بر دل کوهی نوشت

او نوشت وعاشقان ملحق شدند

حمد گویان سالک مطلق شدند

همه در جمعی کثیر وبی مثال

جمعه ای زیبا و کلا عشق وحال

قله های در هم وسخت ومحال

طی شده بر پای جمعی با کمال

یک نفر بیرق بدست و می سرود

ای خدای عاشقان صد ها درود

عاشقم بر خط وخال وکوه تو

دل گرفتار. آمد از گیسوی تو

کوه را زیبایی جان داده ای

بر چمن از شوق سامان داده ای

برف را پاکی وعشق بی مثال

فارغ از رنگ پلیدی و زوال

هر یکی در وصف تو جامی شدیم

پخته تر از عالم خامی شدیم

چون که می رفتیم بر کوه سترگ

جلوی رعنای دادار بزرگ

در نظر جز او نبود وهیچ نیست

هر که در جمع تو ناید هیچ نیست

ساعت 5بامدادقرار یود جمع شویم ولی بعلت تاخیر یکی از مینی بوس ها در ساعت  5:30 صبح روز جمعه سیزدهم دی هزار و سیصد و نود و هشت با 35 نفر از همنوردان، از جلوی درب باشگاه، با دو عدد دستگاه مینی بوس  بنز، سفر خود را آغاز کردیم.

از طریق جاده چالوس  و پس از طی حدودا دو کیلومتر بعد از پل بیلقان با دیدن تابلو روستای کندر به سمت جاده فرعی سمت راست تغییر مسیر دادیم و پس از طی حدود ۱۵ کیلومتر در جاده کوهستانی که آسفالت مناسبی داشت و در برخی نقاط به دلیل بارش برف اخیر و آب شدن ان در این ساعت روز لغزنده بود با احتیاط حرکت کردیم . وارد روستای کندرشده و راه اصلی روستا را تا میدان گاهی که وسیله نقلیه های زیادی پارک بود ادامه دادیم . سپس از طریق یکی از کوچه ها به سمت مسجد روستا و در نهایت از کوچه های تنگ وارد کوچه باغ ها شدیم . در ارتفاع ۱۸۰۰ متری و در ابتدای جاده خاکی که از روستا به سمت باغات انتهتی روستا و به سمت وردیج و واریش میرفت پیاده شدیم  در سکوت و در امتداد غرب روستا با استفاده از جاده خاکی ادامه مسیر دادیم . بعلت سردی هوا و تعداد شرکت کنندگان مراسم معارفه انجام نشد گرچه ۹۰ درصد تیم همدیگر را می شناختند . ساعت ۶.۳۰ پیمایش مان آغاز شد . خوشبختانه چون روز قبل در گروه تقسیم وظایف انجام شده بود لذا با نظمی تیمی و آگاهی از مسئولیت ها ابتدا حدود ۵۰۰ متری در جهت غرب حرکت کردیم . زه دو راهی که رسیدیم از جاده خاکی که به سمت شمالشرق میرفت استفاده کرده و و حردود ساعت

بعد از کمی بالا رفتن در ساعت 7:30 در جایی هموار به خوردن صبحانه مشغول شدیم و دوباره در ساعت 7:45 به ادامه صعود خود پرداختیم.

در ابتدای کار شیب به صورت ملایم و      است. حرکت ما از یال      ادامه پیدا کرد و همزمان با بالا رفتن کمی شیب تند تر میشد. مقدار برف در این قسمت بسیار کم بود. در سمت چپ ما گروه    نیز از یال     در حال صعود قله بودند. همزمان با بالا رفتن ما دو گروه را دیدیم و که قله را صعود کرده و باز میگشتند. در میان راه یک جا مجبور به دست به سنگ شدن هستیم. با ارتفاع گرفتن ما به حجم برف نیز افزوده میشد. در ساعت10:39 قله اول، لیچه با ارتفاع 2880 را صعود کرده و به گرفتن عکس یادگاری مشغول شدیم. بعد از دقایقی حرکت به سوی قله لیز از سمت     در خط الراس آغاز شد. در سمت چپ ما میتوانستیم قله چشمه شاهی و مسیر صعود دو هفته پیش به سرپرستی آقای بیک زاده را ببینیم. بعد از تقریبا یک ساعت و در ساعت 11:45، تیم قله دوم لیز یا لیزان را با ارتفاع2850، صعود کرد و دوباره خود را میهمان چند عکس یادگاری کردیم. قله سوم واریش با ارتفاع 2840 در ساعت 12:30 بعد از پیمودن خط الراس، صعود شد. در اینجا به برف بازی هیجان انگیزی پرداختیم ضمن اینکه تولد یک دوست را هم جشن گرفتیم. در ساعت     بعد از یک صعود هیجان انگیز و پر از خاطره فرود ما از یال     و سمت روستای وردیج آغاز گردید. همزمان با پایین آمدن عروسک های سنگی بیشتر و بیشتر میشد. اشکالی که هر یک به نحوی با تصورات ما شکل میگرفت و دیدن آن ها لذت بخش بود. شیب     در فرود داشتیم که ملایم و آرام بود در سمت چپ روستای     را میدیدیم ولی ما از سمت     حرکت خود را ادامه دادیم تا به روستای وردیج برسیم. در میان راه در ساعت 14 در ارتفاع 2398 به خوردن نهار مشغول شدیم، بعد از فرودی زیبا در میان حجم زیاد اشکال سنگی که ناشی از      بود در ساعت 16 به پای کار در روستای وردیج رسیده و سوار بر بنز ها از جاده به اتوبان خرازی و سپس به اتوبان تهران کرج رسیدیم. در ساعت 17:30 به جلوی درب باشگاه رسیده و سفری سرشار از زیبایی را پایان دادیم.