به نام خدا

نام برنامه: پیمایش خط الراس دوبرار

تاریخ اجرا: 6/4/98 تا 8/4/98 سه روز

نام سرپرست: وحید طاهری

مسئول فنی: وحید طاهری

شرکت کنندگان: آقایان داوود علی ای، رمضان محمدی سرشت، وحید طاهری، همایون جهان شاهی، حسین زحمتکش

گزارش نویس: حسین زحمتکش

پشتیبان برنامه: آقایان سعدی بیک زاده و ایمان کهزادی

هزینه برنامه: 330 هزار تومان

آنتن دهی موبایل(همراه اول، ایرانسل): به دلیل وجود روستاهای زیاد در دامنه های شمالی و جنوبی خط الراس ، آنتن دهی هر دو اپراتور بسیار عالی است. همچنین اینترنت 4G نیز در بیشتر مسیر در دسترس است.

معرفی منطقه: خط الراس دوبرار با داشتن حدود 35 قله اصلی و فرعی همچون دیواری در بین دو جاده هراز و فیروز کوه قرار دارد و جزء یکی از شاخص ترین برنامه های کوهنوردی کشور محسوب میشود. این خط الراس از غرب به شرق پایین تر از گردنه امام زاده هاشم و منطقه پلور مازندران آغاز شده و تا روستای هرانده یا کهنک در منطقه فیروزکوه ادامه خواهد داشت.  معمولترین راه پیمایش خط ‎الرأس دوبرار از جهت غرب به شرق و از روستاي زیار ، واقع در جاده هراز و بعد از پلور و یا کمی جلوتر از گردنه امامزاده هاشم که سوله اي نیمه تمام در کنار جاده علامت مشخص آن می‎باشد، است. جهت رسیدن به جاده هراز باید از شرق تهران خارج شده و در امتداد جاده جاجرود از شهرهاي بومهن، رودهن و دماوند گذر کرده و وارد جاده هراز (آمل) شد. این منطقه به دلیل بکر و کم تردد بودن داراي گونه‎هاي مختلف پرندگان شکاري، بز کوهی، کل، خرگوش کوهی، کبک، گراز، گرگ، مار، عقرب می‎باشد. دریاچه هاي تار و هویر و رودخانه دلی‎چاي در جنوب خط الرأس و رودخانه نمرود و لاسم در شمال آن جریان دارند و از طریق یال و گردنه‎ي سیاه ریز به کوه پاشوره متصل می‎باشد. از زیبایی های مسیر

می توان به مواردی همچون حضور قله دماوند از ابتدای مسیر و اولین قله تا انتها که بسیار انرژی بخش است، وجود دو دریاچه طبیعی تار و هویر، وجود یخچال ها و روستاهای زیبا در دو طرف دامنه اشاره کرد.

نکات مورد توجه: این برنامه در صورتی که تیم شرایط لازم را داشته باشد نیاز به ابزار و لوازم فنی ندارد فقط به همراه داشتن یک طنابچه انفرادی و یک کارابین کفایت میکند. به دلیل اینکه بردن ابزار فنی باعث سنگینی کوله خواهد شد و برای این مسیر طولانی منطقی نیست و هیمنطوراستفاده از لوازم فنی بسیار وقت گیر خواهد شد و همین امر میتواند برای تیم مشکل ساز شود.

این مسیر نیاز به کفش خیلی خوب و راحت دارد که شاید مهم ترین لوازم مورد نیاز باشد. ضمنا اصطلاک این برنامه برای کفش بسیار بالاست تا حدی که شاید کفی یک کفش را کاملا از بین ببرد. بخاطر نوع سنگ های این مسیر و دست به سنگ شدن های متعدد به راحتی دستکش از بین می رود بنابراین دستکش خوب لازم میشود. همچنین وزن کوله پشتی ها باید مدیریت شود. کوله پشتی 32 یا 35 لیتری مناسب است.

ترکی که تیم ما ثبت کرده کاملا بر روی خط الراس است در واقع از نقطه صفر خط الراس یعنی در بالا ترین نقطه ثبت کردیم. پس این ترک تغریبا 90 درصد شکل واقعی خط الراس خواهد بود و تمام فراز و فرود ها را نشان می دهد. کمتر جایی تراورس انجام شده است.

قبل از قره داغ اصلی تا انتهای قره داغ ها هم امکان عبور از تیغه ها وهم تراورس از سمت راست وجود دارد. کوهنوردانی که به دنبال هیجان و چالش بیشتر هستند و توانایی لازم را دارند میتوانند از روی تیغه ها حرکت کنند، در غیر اینصورت بهتر است تراورس کنند. از ابتدای قره داغ ها تا قبل از قره داغ اصلی تراورس کردن را پیشنهاد نمیکنیم.

در منطقه و مسیر پیمایش پناهگاهی وجود ندارد. بهترین زمان صعود اواخر خرداد ماه و اوایل تیرماه است. در برخی نقاط مسطح مثل گردنه ها، قله پروانه، کمی بعد از قله دوبرار شرقی، گردنه سوزچال بعد از قله هاي سوزچال، بعد از قله رخش و بعد از تیغه‎هاي و قله‎هاي قره داغ محل هاي صاف شده و سنگ‎چین شده جهت برپایی چادر و شبمانی وجود دارد.

پس از پایان آخرین قله انگمار در سمت راست پاکوبی مشاهده می شود که مسیر تراورسی است. در صورت قرار گرفتن بر روی پاکوب، دیگر امکان صعود دوبرارها نیست و این پاکوب تا انتهای دوبرار شرقی ادامه می یابد و دوبرارها را دور میزند. پس بهتر است از این پاکوب استفاده نشود.

اگر تیم ها در روز اول برنامه سرعت خوبی داشته باشند و برای کمپ اول بتواند به مختصات ارائه شده در گزارش برسند، برای دو روز بعدی برنامه شرایط بهتری خواهند داشت.

از ابتدای خط الراس تا قبل از قلل چنگیزچال مسیر کاملا ایمن خواهد بود و یال خط الراس عریض است اما از قله پروانه به بعد تا قبل از قله سوزچال اکثر مسیر تیغه ای و در برخی نقاط دست به سنگ خواهد داشت و نیاز به تجربه و توان کافی دارد، ولی نیاز به کار فنی خاصی نخواهد داشت. بعد از قله سوزچال تا ابتدای قره داغ ها باز مسیر کاملا ایمن خواهد بود اما از اینجا به بعد شرایط کمی متفاوت خواهد شد. بعد از اتمام قره داغ ها تا انتهای مسیر مجددا مسیر خیلی خوب و نرمال می شود فقط یک قسمت کوتاه که همان قله کل کشون است باز شبیه به قره داغ ها و حتی سخت تر است که امکان تراورس از سمت راست آن وجود دارد.

همچنین از ابتدای خط الراس تا انتهای آن یعنی قله 3605 متری اسب گردون مسیر انحرافی وجود نداردو فقط با دنبال کردن خط الراس میتوان به انتهای آن رسید اما درانتهای مسیر مدام باید به سمت راست حرکت کنیم تا به قله چهل چشمه و بالای روستای کهنک یا در ادامه آن به روستای امین آباد برسیم.

در تمام طول مسیر با کمی دقت در اکثر نقاط میتوان پاکوب را مشاهده کرد.

برای فرود می توان از دو مسیر اقدام کرد. مسیر اول فرود از قله چهل چشمه است که مسیری دره ای و پر شیب به صورت شن اسکی است. برای فرود از مسیر دوم باید قله چهل چشمه را حدود یک کیلومتر به طرف شرق ادامه دهیم تا به گردنه چوپانان برسیم. از این گردنه تا روستای امین آباد جاده ماشین رو خاکی وجود دارد.

گزارش برنامه: کوهنوردا فوتبالیست نیستن که اسمشون و تو تیترهای درشت جستجو کنیم،والیبالیست نیستن تا لیگهای جهانی براشون صف های مرتب تشکیل بدن. اونا کوهنوردی رو تو تنهایی یاد میگیرن و همه رازها بین خودشون و کوه میمونه. بچه های بکرترین رشته ورزشی دنیا حتی موقع نصب پرچم روی قله های بلند شناخته نمیشن. اسمشون و وقتی میشنویم که برای همیشه به کوه پیوسته باشند. به کوه که هم دیوه و هم دلبر.

کوهنوردی یه سبکی از زندگیه، سبکی از زندگی آدمهایی که به صبر، هیجان، غرور و سختی خو گرفتن. آدمهای ماجراجو که با قدم های کوتاه به سفرهای بلند میرند که اسیر شهر و آدمهای تکنولوژی زده نمیشن که محکم اند و قرص و بعد از هر صعود سخت و طاقت فرصا فقط یه سوال هوس آلود همراهشونه…

صعود بعدی کی از راه میرسه؟

حدود 4 ماه تمرین های سخت و تلاش، برنامه ریزی و اجرای موفق برنامه پیشنیاز که پیمایش ناز به هفتخوان بود، سبب شده بود تا تیم آماده خط الراس دوبرار شود. آقای وحید طاهری سرپرست برنامه 4 نفر را جهت این صعود انتخاب کرده بود. همگی منتظر شرایط آب و هوایی مناسب بودیم. تا اینکه روز صعود مشخص شد. پنج شنبه ششم تیرماه.

روز اول 6/4/98

طبق برنامه ریزی سرپرست، روز چهارشنبه 5/4/98 ساعت 20 به وسیله یک دستگاه میدل باس به طرف گردنه امام زاده هاشم حرکت کردیم. تصمیم سرپرست این بود که شب را در پای کار یعنی حدودا سه کیلومتر بعد از گردنه امام زاده هاشم و ابتدای دره ای که در دامنه جنوبی قله بزمچال قرار داشت، استراحت کنیم و برنامه را با انرژی از صبح پنج شنبه آغاز کنیم. طبق برنامه ریزی عمل کردیم و ساعت 20 به همراه 4 تن از همنوردان از جلو درب باشگاه حرکت کردیم. حدودا در ساعت 23 به پای کار رسیدیم. قصد برپایی کمپ را داشتیم که نگهبانی یک معدن در کنار سوله ای نیمه کاره به همراه چندین کانکس را دیدیم. سرپرست برای مدیریت بهتر زمان و استراحتی مناسب تر، با نگهبان صحبت کردند تا یکی از کانکس های خالی در اختیار ما قرار بگیرید. نگهبان نیز با روی باز پذیرای ما بود و کانکسی را در اختیار ما قرار داد. با استراحتی خوب و آرام، صبح در ساعت 5 بیدار باش اعلام شد و پس از صرف فرنی و چای، در ساعت 5:40 دقیقه صبح پیمایش خود را از ارتفاع 2580 متری درجهت شمال آغاز کردیم. مطلع شدیم که دو تیم در منطقه حضور دارند و حدودا 3 ساعت زودتر ازما حرکت خودشان را آغازکرده بودند. با تاکید های سرپرست همگی همنوردان کوله های مناسب به همراه داشتند و آنها را خوب چیده بودند. تغریبا وزن کوله ها با کمی اختلاف 12 کیلوگرم بود. پیمایش خود را با سرعت خوبی آغاز کردیم. پس از پیمایش مسیر ابتدایی دره، به دشتی از آویشن و گیاه گلپر رسیدیم. شیب مسیر تند بود و ما همچنان با سرعت خوبی در حال حرکت بودیم. بخش انتهایی مسیر که به یال خط الراس منتهی می شد، سنگلاخ و سخره ای بود اما نیازی به دست به سنگ نداشت. هنگامی که به خط الراس رسیدیم، در نگاه اول جبهه ی جنوبی دماوند زیبا و با شکوه را دیدیم که اقیانوسی از ابر ارتفاعات پایین آن را پوشانده بود. بسیار زیبا و انرژی بخش بود. در همین هنگام یکی از تیم ها را مشاهده کردیم که بزمچال را صعود کرده بودند و بر روی خط الراس جلوتر از ما در حال حرکت بودند. تا قله بزمچال فاصله کوتاهی داشتیم. پس در جهت غرب حرکت کرده و پس از 7 دقیقه به قله بزمچال رسیدیم. عکس دسته جمعی گرفتیم و به سرعت در جهت شرق بر روی خط الراس، مسیر 3 روزه خود را آغاز کردیم.برای رسیدن به این قله 81/2 کیلومتر مسیر پرشیب را در مدت 1ساعت و 50 دقیقه طی کردیم. از قله بزمچال تا ابتدای چنگیزچال 3 و یا به قول بومیان چنگه چال 3 ، یال خط الراس عریض و هموار است که میتوان سرعت حرکت را افزایش داد. ما نیز با سرعت بیشتر به حرکت خود ادامه دادیم. پیش از چنگیزچال 3، سه قله فرعی به نام های میان رود، نور و لاسم قرار دارد. امکان تراورس این قله های فرعی وجود دارد که ما هر سه را صعود کردیم. در ساعت 9:10 دقیقه و بعد از حدودا 3 ساعت 30 دقیقه پیمایش مداوم، جهت صرف صبحانه  در گردنه ای زیبا توقف کوتاهی کردیم. جوی آبی حاصل از آب شدن برف ها در گوشه ای از گردنه شکل گرفته بود که منبع مناسبی جهت تامین آب شرب بود. باید به نکته ای اشاره شود. در طول مسیر، در قسمت پایین برف چاله های کوچک، در صورت وجود سنگ و سخره معمولا جریان آبی حاصل از آب شدن برف ها شکل میگیرد که می تواند منبع آب مناسبی جهت نوشیدن باشد. پس از صرف صبحانه به حرکت خود ادامه دادیم. اولین تیغه های خط الراس دوبرار از پیش از چنگیزچال ها شروع میشود. تیغه های چنگیز چال عرض کم و سنگ های ریزشی دارند. در برخی از نقاط نیز باید دست به سنگ شد که البته سخت نیست. فرود از چنگیزچال 1 نیز با دست به سنگ انجام میشود. بعد از چنگیزچال های 1،2،3 قله های پروانه 1و2 قراردارند. در ساعت 12:40 دقیقه در زیر قله پروانه، دومین استراحت خود را انجام دادیم. استراحت کوتاهی بود. جهت نوشیدن آب و صرف تنقلات. در همین هنگام بود که به یکی از تیم های حاضر در منطقه که زودتر از ما حرکت کرده بودند رسیدیم. تیمی پنج نفره از کاشان. از آن ها عبور کردیم و کمی بعد قله های پروانه را صعود کردیم و در ادامه ی مسیر، پیش از قله انگمار 4 در ساعت 14:40 دقیقه جهت ناهار و استراحت توقف کردیم. از قله های چنگیزچال که تیغه ها شروع شدند، تا انتهای قله های قره داغ مسیر کاملا تیغه ای است. البته مهمترین تیغه ها همین تیغه های قره داغ است. قله های چنگیز چال 1و 2و 3 و پروانه 1و 2 فاصله زیادی از یکدیگر ندارند. بین قله های انگمار 4 و 3 فاصله کم است. از انگمار 3 تا2 فاصله زیاد و بیشترین فاصله بین انگمار 2و 1 است. درواقع برخی تیم ها قله های 3و 4 را فرعی میدانند و 2و 1 را به نامهای انگمار غربی و شرقی میشناسند. تیغه های قله های انگمار نیز کم عرض با سنگ های ریزشی است. تیم ما پس از صرف ناهار و استراحتی خوب در ساعت 16 به حرکت خود جهت صعود انگمار 4 ادامه داد. این قله اولین قله 4000 متری در مسیر خط الراس است. کمی جلوتر تیم دوم حاضر در منطقه را دیدیم. گروه دوبرار نام داشتند و از اهالی آمل بودند. اشراف خوبی به منطقه داشتند. در حین مسیر با یکی از نفراتشان هم صحبت شدیم و اطلاعات خود را رد و بدل کردیم. روز اول خود را با 13 ساعت و 4 دقیقه پیمایش به سرانجام رساندیم. پس از صعود انگمارهای 4 و3 و 2 در مسیر انگمار 1، دو محل کمپ مناسب جهت یک تیم 5 یا 6 نفره وجود دارد. محل اول حدودا 400 متر بعد از قله انگمار 2 قرار دارد و سطح آن کمی شیب دار است. تیم آمل از قبل این نقطه را جهت برپایی کمپ در نظر گرفته بود. اما محل دوم که کمپ ما آنجا قرار داشت، حدودا 200 متر جلوتر از تیم آمل با چشم اندازی زیبا به رخ جنوبی و یال شرقی دماوند داشت و صحنه ای بی نظیر را رقم زده بود. انبوه ابرها دامنه های دماوند را کاملا پوشانده بود. خورشید در حال غروب کردن در جهت غرب بود و ترکیب نور نارنجی آن در افق با آسمان آبی و دماوند پوشیده از ابر چشم هر بیننده ای را محصور خود میکرد. مخصات محل کمپ39S 609069E 3958884N است. تیم ما، آسمان البرز در روز اول 84/19 کیلومتر پیمایش کرده بود. میانگین سرعت حرکتمان 7/1 کیلومتر بر ساعت و حداکثر سرعتمان 9/6 کیلومتر بر ساعت بود. همچنین در روز نخست مجموع ارتفاع صود کرده 1943 متر و مجموع ارتفاع فرود آمده 798 متر بود. دمای هوا مناسب بود و وزش باد هم داشتیم. سرپرست از شرایط تیم راضی بود و اظهار داشت که با توجه به نتایج بدست آمده در این روز،  تیم برای روز دوم یک قدم جلوتر است.

روز دوم 7/4/98

روز دوم برنامه خط الراس دوبرار معمولا روز پرفشار و مهمی است و نیاز به انرژی و تمرکز بالایی دارد. بیشترین فرود و بیشترین صعود در این روز اتفاق می افتد. مهمترین و حساس ترین بخش پیمایش یعنی تیغه های قره داغ، باید در این روز پیموده شود و تیم ها باید با آمادگی بالا بتوانند به اهداف روز دوم و محل های کمپ دوم برسند.

در ساعت 4:30 دقیقه که بیدار باش اعلام شده بود، بیدار شدیم. شروع  به جمع کردن وسایل و یکی از چادرها  کردیم و همگی در چادر سه نفره آقای طاهری مشغول صرف فرنی داغ و چای آویشن داغ در صبحی خنک شدیم. سپس در ساعت 5:55 دقیقه پیمایش روز دوم را آغاز کردیم. در پیش روی خودمان قله های انگمار 1 و همچنین دوبرارها، سوزچال، رخش 1و 2، کمرپشت و قره داغ های 1و 2و 3و 4 قرار داشتند. نکته مهم در ابتدای مسیر، رسیدن به دوبرار غربی است که باید صعود زیادی بر روی تیغه های کم عرض انجام شود. سپس پیمودن فاصله زیاد بین دوبرار غربی و شرقی که حدودا یک کیلومتر است و با فراز و فرود بسیاری همراه با دست به سنگ شدن در پاره از نقاط توام است. بعد از دوبرار اصلی(شرقی) باید 220 متر فرود بیاییم و برای صعود به قله سوزچال با ارتفاع 4060 متر که قله ای فرعی به حساب می آید مجددا 250 متر مسیر دست به سنگ و تیغه ای را صعود کنیم. صعود قله سوزچال یکی از سختی های مسیر خط الراس دوبرار است. پس از قله سوزچال تا شروع تیغه های قره داغ، مسیر هموار و بدون تیغه است.

قله دوبرار غربی با ارتفاع 4080 متر را در ساعت 8:05 دقیقه و دوبرار اصلی یا همان شرقی با ارتفاع 4150 متر را در ساعت 8:57 دقیقه صود کردیم. بلند ترین قله خط الراس همین قله دوبرار شرقی است. پس از فرود از دوبرار شرقی در ساعت 9:55 دقیقه برای صرف صبحانه 15 دقیقه توقف کردیم. برای فرود از دوبرار شرقی پاکوب قوی وجود دارد و مسیر نرمال است. از فراز قله دوبرار در سمت راست و جهت جنوب، دریاچه های زیبای تار و هویر که دریاچه های طبیعی هستند، کاملا مشخص است. این دریاچه ها دسترسی عمومی هم دارند و ما شاهد حضور گردشگران و به آب انداختن قایق ها بودیم. همچنین از روی قله دوبرار مسیر پیموده شده از قله های پروانه تا کنون و مسیر باقی مانده تا بعد از قره داغ ها مشخص است. پس از اینکه عکس دسته جمعی بر روی قله گرفته شد، حرکت کردیم. خبری از دو تیم دیگر حاضر در منطقه که آن ها را پشت سر گذاشته بودیم نبود. به هر حال به مسیر خود ادامه دادیم و در ساعت 11:20 دقیقه بعد از 26/6 کیلومتر پیمایش از ابتدای روز دوم، به قله سوزچال رسیدیم. برای رسیدن به قله های رخش 1 و 2 با مشکل خاصی مواجه نبودیم. مسیر هموار بود. وقتی به قله رخش رسیدیم، یک تیم از مسیر روستای لاسم که فقط برای صعود این قله آمده بودند را دیدیم. کمی خوش و بش کردیم و عکس دسته جمعی گرفتیم. از بعد از قله های رخش 1و 2 تا ابتدای تیغه های قره داغ، برای برپایی کمپ بسیار مناسب است. بعد از قله های رخش، قله کمرپشت قرار دارد. لازم به ذکر است تا اینجای کار هیچ کدام از قله ها را تراورس نکرده بودیم و همگی را صعود کرده بودیم. تیم 5 نفره ما در ساعت 13:22 دقیقه به ابتدای تیغه های قره داغ رسید. سرپرست گفت تا در این نقطه یک ساعت استراحت کنیم و نهار صرف شود و مهیای عبور از تیغه ها شویم. همچنین به بیان نکاتی در خصوص عبور از تیغه ها پرداخت. در این محل استراحتمان برف چاله کوچکی بود که از پایین آن مقدار کمی آب جاری شده بود. از این منبع آب جهت نوشیدن استفاده کردیم. از محل استراحت فعلی مان تا قله قره داغ شماره 1 حدودا 600 متر فاصله بود. قره داغ 1 تا 2 400 متر ، قره داغ 2تا 3 2/2 کیلومتر و قره داغ 3تا4 450متر فاصله دارند. تیم ما توانست در ساعت 14:45 قره داغ 1 و 15:15 قره داغ 2 را صود کند. دو سوم ابتدایی تیغه های قره داغ بسیار سنگین است. در این تیغه ها دائما با فرود و صعود دست به سنگ مواجه هستیم. دست به سنگ های جدی و گاهی خطرناک. سنگ ها بسیار ریزشی است. گاهی عرض تیغه تنها به اندازه عرض یک پا میشود. بر روی تیغه باید مراقب وزش باد و جهت آن بود تا تعادل بهم نخورد. با کمی دقت و با حرکت هایی از سمت چپ و راست  تیغه ها میتوان از آنها عبور کرد. علاوه بر سختی های این بخش از مسیر، این تیغه ها وجوه قشنگ بسیاری نیز دارند. شکل گیری تیغه ها در برخی نقاط زیبایی های وصف ناپذیری را رقم زده بود و تماشای آنها لذت بخش بود. به هر حال در ساعت 18:30 دقیقه توانستیم پس از 4 ساعت پیمایش تیغه ها، به قله قره داغ اصلی با ارتفاع 3963 متر برسیم. محل بسیار مناسبی جهت برپایی کمپ برای یک تیم 5 نفره در ارتفاع 3800 متری با مختصات 39S 620934E 3957562N در زیر قله قره داغ 4 وجود دارد. خودمان را به آن نقطه رساندیم و کمپ دوم خود را در ساعت 19 در این نقطه برپا کردیم و به روز دوم خود پایان دادیم. همگی نفرات در کمال صحت و سلامت بودیم و راضی از عملکرد خود. در محل کمپ وزش باد نداشتیم. در روز دوم 15 کیلومتر پیمایش با سرعت متوسط 1/1 کیلومتر بر ساعت و ماکزیمم سرعت 8/5 کیلومتر بر ساعت داشتیم. 13 ساعت و 33 دقیقه کل زمان پیمایش با احتساب زمان های استراحت در روز دوم بود. در این روز 1059 متر صعود کردیم و 1190 متر فرود آمدیم و حدودا 4 ساعت بر روی تیغه ها بودیم.

روز سوم 8/4/98

طی دو روز گذشته، بخش اصلی و مهم خط الراس دوبرار پیمایش شده بود. اما همچنان یک بخش مهم دیگر باقی مانده بود. بعد از تیغه های قره داغ تا قبل از قله کل کشون مسیر هموار است. اما هچنان تیغه ها باقی هستند و گویی تمامی ندارند. قله کل کشون همانند قره داغ قله ای تیغه ای است که پیمایش تیغه هایش حدودا 40 دقیقه طول میکشد. البته امکان تراورس از سمت راست آن نیز وجود دارد. نکته مهم در روز سوم پیمایش بیشتر از دو روز گذشته است.

در روز سوم نیز ساعت 4:30 صبح بیدار شدیم و همانند دو روز قبل به صرف فرنی و چای آویشن داغ پرداختیم. ساعت 5:55 دقیقه زمان آغاز حرکت در روز سوم بود. در ساعت 6:30 دقیقه به قله قره داغ 4 رسیدیم. از محل کمپ تا این نقطه، 343 متر تیغه را عبور کردیم و در نهایت در ساعت 7:18 دقیقه تیغه ها تمام شدند. از قله قره داغ 4 تا پایان تیغه ها مسیر به صورت فرود است اما فرودی دست به سنگ. بعد از تیغه ها گردنه زیبایی قرار دارد که برای برقراری کمپ بسیار مناسب است. بعد از این گردنه قله ای فرعی با نام سامان با ارتفاع 3832 متر قرار دارد. فاصله آخرین قره داغ تا این قله حدودا 2 کیلومتر است. در ساعت 8:25 دقیقه این قله را صعود کرده و به طرف قله کل کشون حرکت کردیم. ارتفاع قله کل کشون 3792 متر است. پس از 24 دقیقه و در ساعت 8:49 دقیقه نیز به قله کل کشون رسیدیم. بر روی قله مشغول صرف صبحانه شدیم. بعد از تیغه های قره داغ تا آخرین قله یعنی چهل چشمه، فراز و فرود ها بسیار کم و با ارتفاع کم است. بعد از قله کل کشون دو قله اصلی دیگر به نام های کلاهون با ارتفاع 3728 و اسب گیرون با ارتفاع 3708 متر قرار دارند. مابین این قله ها چند قله فرعی وجود دارند که نام مشخصی ندارند. در هر صورت در ساعت 11:30 دقیقه قله کلاهون و در ساعت 12 قله اسب گیرون یا اسب گردون، آخرین قله اصلی صعود شدند. از محل کمپ سوم تا آخرین قله اصلی 4 کیلومتر مصافت را آمدیم. برای رسیدن به محل فرود که از قله چهل چشمه، آخرین قله از خط الراس آغاز میشود باید 8 کیلومتر دیگر را میرفتیم. حرکتمان متمایل به سمت راست و در جهت شرق بود. لازم به ذکر است که تا رسیدن به قله چهل چشمه ارتفاع زیادی کم نمیکنیم. در روز سوم از ابتدا تا رسیدن به قله چهل چشمه تنها حدود 350 متر ارتفاع کم کردیم. در نهایت در ساعت14:12 دقیقه به قله ی 3100 متری چهل چشمه رسیدیم. پیش از رسیدن به این قله چوپانی را دیدیم که گوسفندان را برای چرا آورده بود کمی با او خوش و بش کردیم. کمی جلوتر هم 5 اسب وحشی زیبا با رنگ ها ی مختلف در مسیرمان بودند. در دو طرف قله، دو دره با شیب زیاد و به صورت شن اسکی قرار دارد که برای فرود باید یکی از آنها را انتخاب کرد. این دره در انتها به روستای کهنک از توابع فیروزکوه متصل میشود. پس از فرود از دره ابتدا به جاده خاکی بالای روستا رسیده و  با ادامه دادن این جاده به روستا می رسیم.

تیم ما توانست در ساعت 17 به روستای کهنک برسد. سرپرست محترم از قبل به راننده سفارش خرید هندوانه داده بود. بعد از سه روز سخت و پرفشار خوردن آن هندوانه بسیار لذت بخش بود. ساعت 18 به طرف کرج بازگشتیم.

در روز سوم و آخر 3/19 کیلومتر مسافت در مدت زمان 11 ساعت و 43 دقیقه طی شد. متوسط سرعت 6/1 و حداکثر سرعت 5/5 کیلومتر بر ساعت بود. 633 متر ارتفاع صعود شد و 2258 متر فرود نیز صورت گرفت.

برخی از اطلاعات:

مجموع صعودهای انجام شده در 3 روز: 4038   متر

مجموع فرودهای انجام شده در 3 روز: 4454 متر

مجموع مسافت پیمودده شده در سه روز: 12/54 کیلومتر

مجموع زمانهای پیمایش در 3 روز: 8/37 ساعت

بیتی از حافظ

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر

آری شود و لیکن به خون جگر شود