بنام خالق هستي پديدآورنده گيتي

ارتفاع قله از سطح دريا : ٣٥٨٦ متر،

ارتفاع پاي كار از سطح آب هاي آزاد:٢٠٦٠ متر،

ميزان افزايش ارتفاع:١٥٢٦ متر

نام قله: كوبري(طرح سيمرغ)

ارتفاع قله از سطح دريا : ٣٥٨٠ متر،

ارتفاع پاي كار ازسطح آب هاي آزاد: ٢٠٦٠ متر،

ميزان افزايش ارتفاع:١٥٢٠ متر نام قله: يخچال
مسير:استان همدان، روستاي دره مراد بيكزمان

اجراي برنامه: جمعه برابر با ١٧/٠٤/١٤٠١
مسافت طي شده: تقريبا ١٩ كيلومتر
مدت زمان برنامه: ١٢ساعت و ٣٣ دقيقه،

زمان شروع برنامه: ١٢:٦ صبح،

زمان اتمام برنامه: ٤٥:١٨
موقعيت قله ها : از شمال به قله ٣٤١٣ متري تاريك دره، از سمت جنوب غربي به قله اردك مردك به ارتفاع ٣٤٨٦ متر،
از سمت شرق به قله ٢٩٨٥ متري تخت رستم و از سمت جنوب به قلل شاه نشين بزرگ و كلاه قاضي محدود مي شود و
آبادي خاكو در قسمت شرقي آن قرار دارد
سرپرست برنامه: آقاي فرهاد قرائي، مسئول فني: سركار خانم نسرين صابري سر قدم: آقاي رضا بيات ، ارتباط با پشتيبان :
خانم رويا مظاهري ،امدادگر: آقاي همايون حميدي، گزارش برنامه: ســـركار خانم زهره گوهريان ،

عقبدار: آقاي عزيزميرزايي

تعداد افراد حاضر در برنامه: ١٦ نفر

پشتيبان برنامه:سركار خانم سيمين مظاهري
فرهاد قرايي ،نسرين صابري، رضا بيات، عزير ميرزايي، پدرام احدي،كاظم محمدي، زهره گوهريان، سميه روشن زاده، علي
سهيلي، رويا مظاهري، اميد بخشايشي، همايون حميدي ، مهلا عليزاده، زهراشوندي، مرجان معنوي، مسعود موسيوند

شرح برنامه:
سرپرست تصميم گرفت تا تيم ١٦ نفر باشد، كوله ها بسته و راهي سفر شديم به دياري دور در غرب كشور، استان همدان
، قله هاي كوبري و يخچال.
ساعت ١٢شب پنجشنبه همه مقابل پارك چمران جمع شديم و با يكدستگاه ميني بوس به راه افتاديم، مقصد يكي بود
اما انگيزه ها متفاوت، حس ها فرق ميكرد، مثلا: آقاي قرائي به استان خودش سفر ميكردو تيم را براي رسيدن به قله بلند
شهرش مي برد و حس خوبي داشت. سرقدم آقاي بيات بود كه چندين بار اين قله ها را صعود كرده بود، عقبدار تيم آقاي ميرزايي كه به عنوان تمرين آخر همراه تيم بود تا خودش را براي آرارات مهيا كند.

آقاي همايون حميدي با قلب مهربانش
همين بس كه آرزويم بود بر بام استان بايستم، از قله كوبري مادرم را زيارت و تويسركان را از نمايي ديگر بنگرم. امداد و نجات و خانم صـابري هم با حضـورشـان تيم را قوي تركرده بود.

و منم زهره گوهريان كه اين گزارش را نوشـتم و
پياده شده و سوار نيسان شديم. از كوچه باغ ها گذشتيم و همراهان با نشاط و پرانرژي مسير را دلچسب تر مي كرد؛ توي مسير كمي باهم گپ زديم و ساعت ٣٠:٥ دقيقه به روستاي مراد بيك رسيديم،

هوا گرگ و ميش بود.

از ميني بوس

ساعت ١٢:٦دقيقه به انتهاي م سير جاده ر سيديم،

پياده شده ، كوله بر دوش، باتون ها تنطيم وبعد از آ شنايي شروع به
حركت كرديم.

سرقدم خوب تيم با بچه ها و ظرفيت ها آشنا بود ، گام هايش دقيق و حساب شده بود، سرپرست از جاذبه هاي شهر همدان
از درختان ميوه كه نمايانگر قدرت خداوندي. ، باغ هايش و مردم آنجا ميگفت. هوا بس دل انگيزبود، صداي آب و طبيعت سحر كننده، پيش رو، دره اي بسيار زيبا پر
درختان غرق در ميوه بودند، سرهايشان خم شده بود و شكر خدا را به جاي مي آوردند، ياد سخن مادرم افتادم كه ميگفت:
درخت هرچه بارش بيش، افتاده تر و سر به زيرتر و معناي سخنش را خوب درك كردم.
پيش رويمان تاريك دره بوددر طول مسير با رودي همراه بوديم و صداي آب روان روحمان را جلا داده و هوا را خنك تر
كرده بود. خورشيد از پس كوه هاي استوار داشت طلوع ميكرد و گرمابخش مي شد. ساعت ١٠:٧ دقيقه استراحت كوتاهي
كرده و پس از ٥ دقيقه باز گام برداشتيم.بعد از طي مسيري كه چشم اندازش بسيار زيبا بود، ساعت ١٦:٨ دقيقه كوله ها
را بر زمين گذاشته و صبحانه خورديم.

پس از ٢٢دقيقه به مسير ادامه داديم، در طول مسير تا پناهگاه كوهنوردان بومي در حال گذر بودندو با خدا قوت ما را
تشويق ميكردند. در ادامه ي راه به شيب تندي رسيديم كه هزار پيچ نام داشت، آهسته و آهسته شيب را پيموديم و تا
بالاخره ساعت ٣٠:١٠دقيقه به پناهگاه زيباي صاحب الزمان رسيديم، هوا قدري گرم شده بود، اما تميزي و زيبايي پناهگاه
خستگي را از جان و تن ربود و شوق و اشتياق جايگزين شد.از چشمه پناهگاه، آبي به دست و صورت زديم و قدري
قله كوبري رسيديم، هر كسي در حال خودش بود ؛ تبريك ، شادي و من … استراحت كرديم، سپس تيم قدرتمند آسمان البرز حركت خود را بسوي قله كوبري از سر گرفت. در ساعت ١٥:١ دقيقه به

يخچال رسيديم ، آنجا هم ثبت خاطرات كرديمو خوشحال به پناهگاه برگشتيم. بعد از گرفتن عكس و تنفسي كوتاه ، مسير را به سمت قله زيباي يخچال ادامه داديم. ساعت ٤٥:١٣ دقيقه به قله زيباي

ساعت ٥٠:١٤ ذقيقه به پناهگاه رسيديم ، ناهارخورديم و پس از استراحتي كوتاه در ساعت ٣٠:١٥ دقيقه از پناهگاه به
سمت پايين حركت كرديم.

در مسير برگشت همه خوشحال از اينكه توانستيم با هم بودن را دوباره امتحان كنيم، از پيچ هاي شيبدار پايين آمديم و
در ساعت ٤٠:١٦ استراحتي كوتاه در چمنزار بسيار زيبا كرديم ، پس از ٥ دقيقه مجدد مسير برگشت را از سر گرفتيم،
ساعت ٤٥:١٨ دقيقه به پاي كار رسيديم، جايي كه نيسان منتظرمان بود.

خسته اما خوشحال سوار نيسان شديم و بعد از ١٥ دقيقه به ميني بوس رسيديم و پس از گشت كوتاهي در شهر به سمت
كرج حركت كرديم. و در نهايت پس از سختي پيمايش مسير ساعت ٢٠:٢ دقيقه به ايستگاه آغازين رسيديم، مقابل پارك
چمران.. خداحافظي كرديم و هريك بسمت منزل خويش حركت كرديم.
به اميد ديدار در صعودهاي بعدي