به نام خدا
نام برنامه: صعود دو روزه به قله کلونچین ( چهارمحال و بختیاری )
تاریخ اجرا: 27و28/4/98
نام سرپرست: نسرین صابری
مسئول فنی: نسرین صابری
شرکت کنندگان: آقایان، رمضان محمدی سرشت – ابوالفضل بابایی – حسین زحمتکش – رضا سمیعی خواه – عبدالرضا روشن زاده – بهزاد آقا علیخانی – مهدی اسعدی – عزیز میرزایی . خانم ها، نسرین صابری – رویا نظر زاده – مهکامه نوری سرشت – سپیده رستمی
گزارش نویس: سپیده رستمی
پشتیبان برنامه: خانم سپیده بهنیا
هزینه برنامه: برای اعضا 250هزار تومان و مهمانان 300 هزار تومان
آنتن دهی موبایل(همراه اول، ایرانسل):آنتن دهي موبايل بجز در مناطق مرتفع و قله ها در بقيه نقاط ضعيف و با مشكل روبرو است.
معرفی منطقه: بخش عمده زردکوه از شمال در استان چهارمحال‌وبختیاری واقع شده و از جنوب به مناطق گرمسیر مسجدسلیمان در استان خوزستان می‌رسد. شهرستان چلگرد (کوهرنگ) در فاصله ۵۰ کیلومتری غرب شهرکرد میعادگاه کوهنوردانی است که برای صعود زردکوه آماده می‌شوند.
زردکوه یكي از غني ترين ذخاير طبيعي آب ايران است و رودخانه كارون به عنوان بزرگترين رودخانه ايران و زاينده رود كه از استان چهارمحال و بختياري وارد استان اصفهان مي شود از اين رشته كوه سرچشمه مي گيرد.
جهت اين رشته كوه از شمال غربي به سمت جنوب شرقي است . بسیاري از قلل آن تيز و كشيده و به صورت ستيغ هاي بلند و مرتفع است و بيش از ۱۰ قله بالاي ۴۰۰۰ متر در زردكوه وجود دارد كه بلندترين قله آن کلونچی با ارتفاع ۴۲۲۱ متر است.
وجه تسميه: مهمترين ويژگي كوههاي منطقه كه به صورت رشته رشته است وجود دره ها و گذرگاههاي عميق و ستيغ هاي بلند و مرتفع كه به زبان لري بختياري به آن زرد يا زرده گفته مي شود. وجود يخچالهاي متعدد ويژگي ديگر زردكوه است كه در طول سال برف و يخ خود را حفظ مي كنند. از جمله آنها مي توان يخچال ايل بيگ، پورسونان، كول خدنگ، چال ميشان و خرسان را نام برد.
این کوهستان تعداد زیادی قله بالای 3000 متر دارد و 4 قله مهم بالای 4000 متر دارد. کلونچین (كلونچي) با ارتفاع 4221 متر، تقریباً در بخش مرکزی این استان در جنوب شرقی شهر چلگرد و سد دوم کوهرنگ واقع شده که بلندترین قله این رشته کوه می‌باشد. بعد از کلونچین، قله‌های هفت تنان با ارتفاع 4180 متر، شاه شهیدان با ارتفاع 4076 متر و دوزَردِه با ارتفاع 4000 متر بلندترین قله‌های رشته كوه زردکوه هستند.
ارتفاع برف در بعضي نقاط دره ها و يخچال ها به ۱۲ متر ميرسد كه منبع عظيم تشكيل بزرگترين رودخانه هاي ايران است.
از گياهان منطقه مي توان انواع گون، كنگر، آويشن، مرزن جوش و ديگر گياهان دارويي را نام برد و از حيوانات منطقه مي توان گرگ، خرس، خرگوش، كل، بز كوهي، پرستو، بلبل، گنجشك و .. را نام برد.
برای صعود به قله کلونچین می‌توان از طریق شهر چلگرد، دریاچه سد کوهرنگ، دره سبز کول خَدَنگ و گردنه بازفت استفاده نمود و مسیر بازگشت به دلخواه می‌تواند از چندین مسیر مختلف همچون چال میشان، کول خدنگ، کلونچین و یا حتی تنگ گینه‌شه انجام گیرد.
از جاذبه های منطقه میتوان به تونل کوهرنگ در شهر چلگرد – غاریخی چما – آبشار شیخ علیخان – چشمه دیمه و قلعه چالشتر اشاره کرد.
نکات مورد توجه: ابتدای تنگه دو خطر وجود دارد. 1- سنگهای صیقلی 2- یخچالهایی که بصورت نقاب برفی می باشند و زیر آنها به دلیل عبور آب خالی می باشد.
کمبود آب بزرگترین معضل است. در طو ل مسیر دره کول خدنگ آب خوردن به ندرت پیدا می شود و غالبا آب یخچال می باشد.
در ابتدای دره و پس از عبور از منطقه ی سنگهای صیقلی و آبشار فصلی در سمت چپ چشمه پرآبی وجود دارد. در اواسط مسیر و حدودا کیلومتر ششم سمت راست آبشاری حاصل از آب شدن یخچال قرار دارد. که این دو، تنها منابع آبی مسیر هستند.
پس از اتمام دره کول خدنگ، دره به سمت چپ متمایل می شود که در اصل ابتدای دره شهیدان محسوب می شود و در آن نقطه قله صخره ای کلونچی قابل مشاهده است. در این دره چند محل مناسب جهت برپایی کمپ وجود دارد.
در روز اول به هر میزان بیشترکه بتوان مسیر را طی کرد کمک بزرگی به صعود قله درروز دوم خواهد بود.
از محل برپایی کمپ تا قله در حدود 3 ساعت به تناسب آمادگی افراد زمان نیاز است.
به دلیل اینکه بیش از 90 درصد مسیر بر روی یخچال است، همراه داشتن یخ شکن یا چهار شاخ میتواند کمک کننده باشد. البته برای ابتدای صبح که برف ها سفت هستند. نیازی به کرامپون نیز نیست.
برای یک تیم، یک یا دو طنابچه انفرادی – یک یا دو کارابین و یک کلنگ کوهنوردی کافی است.
گزارش برنامه: طبق تقویم ورزشی و برنامه ریزیهای باشگاه آسمان البرز، نهمین صعود سیمرغ با توجه به فصل، قله ی کلونچین در استان چهارمهال و بختیاری که به زرد کوه بختیاری نیز معروف است، اختصاص داشت. بنابراین در روز چهارشنبه 27 تیرماه همگی در ساعت 9 و30دقیقه شب در ترمینال شهید کلانتری کرج حضور پیدا کردیم تا سفر خود را به شهرکرد، بام ایران آ
غاز کنیم. در ساعت 10 شب به همراه 13 نفر از همنوردان راهی شهرکرد شدیم و پس از عبور از شهرهای قم و اصفهان به طرف غرب اصفهان حرکت کردیم تا در نهایت در ساعت 6:30 صبح به شهرکرد رسیدیم. آقای علیدوستی راهمنای محلی به همراه یک دستگاه مینی بوس بنز در ترمینال منتظر ما بودند. پس از آشنایی و خوش و بش های ابتدایی در ساعت 7 به همراه مینی بوس به طرف پایه کار حرکت کردیم. جاده شهرکرد – چلگرد پس از شهرکرد از شهرهای سورشجان – فارسان – باباحیدر عبور می کند. حدودا 2 کیلومتر قبل از ورود به شهر چلگرد در سمت چپ وارد جاده نیروگاه سد دوم کوهرنگ شدیم .پس از طی 2 کیلومتر جاده آسفالته به ساختمان اداری نیروگاه رسیدیم و از سمت چپ این مرکز ادامه مسیر دادیم. بقیه مسیر که در حدود 10 تا 15 کیلومتر می باشد بصورت شوسه می باشد با ادامه مسیر به دو راهی که به سمت پایین و محل سد دوم میرود حرکت کردیم و در این منطقه ورودی تنگه کول خدنگ از دور مشخص است . با عبور از پلی که روی سد دوم احداث شده در نزدیکترین محل به ورودی تنگه در کنار جاده از ماشین پیاده شدیم. ساعت 10:10 دقیقه بود. لباسهای خود را عوض کردیم و وسایل اضافی را در مینی بوس باقی گذاشتیم. مشغول صرف صبحانه شدیم و در ساعت 10:30 دقیقه پیمایش خود را از ارتفاع 2447متر به داخل تنگه کول خدنگ آغاز کردیم. جلودار آقای زحمتکش و عقبدار آقای بابایی خانم نظر زاده زمان دار و خانم نوری سرشت مسئول ارتباط با پشتیبان و آقایان روشن زاده و محمدی سرشت نیز عکاسان تیم بودند. تا رسیدن به تنگه، منطقه حدودا 5/1 کیلومتری پوشیده از بوته های گون با ترکم زیاد بود. دو طرف تنگه دیوارهای بلند وجود دارد که از دور نشانه آغاز مسیر است. با ورود به تنگه تراکم پوشش گیاهی کمتر شد. رودخانه ای کوچک حاصل از آب شدن برف ها جریان داشت. در سمت راست رودخانه پاکوب بود و بر روی پاکوب حرکت کردیم. محیط بسیار زیبایی بود. دو طرفمان را دیواره های بسیار بلند احاطه کرده بود و عرض تنگه نیز در حدود 50 متر بود. پس از یک کیلومتر حرکت بر روی پاکوب ادامه مسیر حرکت بر روی برف چال بود. حدودا 900 متر را روی برف چال حرکت کردیم تا به انتهای آن رسیدیم. روبه رویمان آبشار فصلی کوچکی قرار داشت. برای پایین آمدن از برف چال، باید دیواره ی برفی به ارتفاع حدودا 4 متر را فرود می آمدیم. توسط سرپرست بهترین مکان برای فرود انتخاب شد. قرار شد آقای زحمتکش به عنوان نفر اول فرود بیاید و در مسیر فرود جای پای مناسب برای سایر نفرات گروه ایجاد کند. برای ایمنی بیشتر، آقای علی دوستی ایشان را به وسیله یک طنابچه انفرادی حمایت کردند. آقای زحمتکش شروع به فرود آمدن کرد و به وسیله یک کلنگ کوهنوردی که آقای علی دوستی همراه خودشان آورده بودند به ایجاد جای پا پرداخت. پس از اتمام، سایر نفرات نیز با احتیاط و حمایت آقای علی دوستی به ترتیب فرود آمدند. ادامه مسیر عبور از سنگ های صیقلی و آبشار فصلی کوچک بود که مجددا باید با احتیاط پیموده میشد. خورشید در وسط آسمان بود و به ساعات گرم روز نزدیک شده بودیم. هوا بسیار گرم بود. کمی جلوتر یخچال پیدا بود و از همین نقطه تا پای قله به صورت یک تکه ادامه داشت. همچنان گرمای هوا آزار دهنده بود. اما گاهی وزش باد با برخورد با یخچال کمی از این گرما را می کاست و نسیم خنکی به راه می افتاد. تغریبا بعد از هر یک ساعت پیمایش، استراحت کوتاهی میکردیم. در ساعت 14 در محلی مناسب به صرف نهار پرداختیم و پس از نیم ساعت مجدد به حرکت خود ادامه دادیم. در برخی نقاط یخچال شیب مسیر بسیار تند میشد اما تیم ما همچنان با قدرت به مسیر خود ادامه میداد. سطح برف به دلیل تابش نور خورشید و گرما کمی نرم شده بود. همین گرما و تابش نور خورشید باعث ایجاد چاله های کوچک و بزرگ بسیار در طول مسیر شده بود و بیشتر مسیر اصلا هموار نبود و دائما از روی این چاله ها بالا و پایین میرفتیم. جهت حرکتمان از ابتدای دره کول خدنگ تا انتهای آن شمال شرقی بود. حوالی ساعت 16 بود که تیمی 3 نفره از شیراز را دیدیم که در حال برگشت از قله بودند. خوش و بش کوتاهی کردیم و عکسی به یادگار گرفتیم و به مسیر خود ادامه دادیم. عبور از روی یخچال و برف انرژی زیادی از ما میگرفت اما تیم مان بسیار قوی وآماده بود. تیم با سرعت خوبی حرکت میکرد و تصمیم داشتیم تا در روز اول هر میزان که ممکن باشد بیشتر پیمایش کنیم تا در روز دوم شرایط بهتری داشته باشیم. بالاخره پس از 8 و نیم کیلومتر پیمایش در ساعت 17:45 دقیقه به ابتدای دره شهیدان و محل کمپ رسیدیم. عرض این دره بسیار بیشتر است و چندین محل مناسب برقراری کمپ دارد. قله ی سخره ای کلونچی را میدیدم و تغریبا 3 ساعت فاصله داشتیم. سرپرست تصمیم گرفتند تا در همین نقطه کمپ را ایجاد کنیم و به استراحتی خوب بپردازیم تا برای روز دوم پرانرژی تر باشیم. در روز اول 1792 متر صعود و 531 متر فرود داشتیم. ارتفاع محل کمپ نیز 3714 متر بود. س
رعت حرکتمان نیز 1/1 کیلومتر برساعت بود. همنوردان در کنار هم به گفت و گو و استراحت پرداختند. در همین هنگام تیمی از خوزستان و شهر ایذه به ما رسیدند و کمی جلوتر از ما کمپ زدند. درهای که در آن بودیم بسیار زیبا بود. با نزدیک شدن شب و تاریک شدن هوا، زیبایی ها دیگر دره نمایان میشد. آسمان صاف بود. ماه به صورت کامل در آسمان حضور داشت و نور آن دره را کاملا روشن کرده بود. ستارگان می درخشیدند و به این زیبایی ها اضافه میکردند. هوا خوب بود. همه چیز دست به دست هم داده بود تا خواب را از چشمانمان ببرد و ما را محو تماشای این همه زیبایی کند.
صبح روز دوم در ساعت 5 صبح بیدار باش اعلام شد. همگی مشغول جمع کردن وسایل و صرف صبحانه شدیم. وسایل اضافی را در چادر ها گذاشتیم و با کوله های سبک در ساعت 6 صبح صعود به قله را آغاز کردیم. در ابتدای صبح هوا کمی خنک بود و رفته رفته با حضور خورشید هوا رو به گرمتر شدن می گذاشت. پس از گذر از تپه ها ی پیش روی دره شهیدان، خودرا به پاکوب زیر قله رساندیم. از سمت راست که پاکوب بصورت واضحی مشخص است خودرا روی خط الراس رسانده و از پشت قله را صود کردیم. مسیرهای دیگر سخره ای و دست به سنگ جدی است. همه کوهنوردان از مسیر اصلی و پاکوب قله را صعود میکنند. از محل کمپ، قله در جهت شمال است.
از روی خط راس منطقه گرمسیری بازفت و جنگلهای بلوط قابل مشاهده میباشد منطقه بازفت منطقه گرمسیری استان است. در امتداد رشته کوه زردکوه واز روی قله کلونچی قلل سیردان یا تپه طوسی و قله زیبایی هفت تنان بوضوح قابل مشاهده است. دره ایلوک نیز قابل مشاهده است. نام اصلی قله کلونچی کَلُنگ چین می باشد که در زبان محلی کلونچی گفته می شود این قله در محدوده قلمرو ایل هفت لنگ بختیاری است. در ساعت 8:16 دقیقه موفق یه صعود قله شدیم. دو تن از همنوردان که اولین صعود 4000 متری خودرا تجربه میکردند، جلوتر از بقیه قله را صعود کردند. شادمان از صعودی ایمن و پر نشاط مشغول گرفتن عکس برروی قله بودیم. پس از نیم ساعت شروع به بازگشت از همین مسیر صعود کردیم. در راه بازگشت به کمپ دسته های کوهنوردی را میدیم که در حال صعود بودند و مطلع شدیم در این روز صعود سراسری و یک روزه به قله توسط هیئت کوهنوردی شهرکرد درحال اجرا است. در ساعت 10:15 دقیقه به کمپ رسیدیم و به سرعت چادرها و وسایلمان راجمع کردیم. به درخواست تعدادی از همنوردان از خانم صابری سرپرست برنامه خواسته شد تا آموزش کاملی در خصوص کوله چینی به آنها داده شود. خانم صابری نیز با روی باز پذیرفتند و توضیحات خود را در این خصوص ارائه کردند. در ساعت 11 از محل کمپ فرود خود را آغاز کردیم. همچنان در راه گروه ها و دسته های چند نفره را میدیدم که در حال صعود بودند. مسیر فرود از همان مسیر صعود است. سرعت فرودمان بیشتر شده بود چیزی در حدود 8/1 کیلومتر برساعت. پس از 7/5 کیلومتر پیمایش از قله، به آبشار کوچکی که از آب شدن برف ها شکل گرفته بود رسیدیم. به دستور سرپرست در این نقطه مشغول صرف ناهار و استراحت شدیم و همنوردان نیز به تامین آب از این منبع آبی پرداختند. طول کل مسیر برای رفت و برگشت 22 کیلومتر است. از 11 کیلومتر برگشت تغریبا نیمی از آن باقی مانده بود. هوا گرم بود و تیم ما همچنان با انرژی به راه خود ادامه میداد. مسیری که روز قبل صعود کرده بودیم را فرود می آمدیم. در نهایت در ساعت 15:40 دقیقه در کمال صحت و سلامت به پای کار رسیدیم. در روز دوم 741 متر صعود کردیم و 2461 متر فرود آمدیم. پیمایش ما در روز دوم 5/12 کیلومتر بود. پیش از بازگشت به کرج از قلعه چالشتر در شهرکرد بازدید کردیم که مکانی بسیار زیبا بود. در ساعت 10 شب نیز از ترمینال شهرکرد به سمت کرج بازگشتیم. در ساعت 5 صبح نیز به کرج رسیدیم.
از این سفر درسهای بسیاری آموختیم، صعود سخت و در عین حال لذت بخشی را تجربه کردیم، در این فصل از سال بر روی یخچال قدم میگذاشتیم، خاطرات زیبایی به یادگار گذاشتیم، گوشه ای دیگر از ایران زیبا را نظاره میکردیم، دوستی هایمان عمیق تر شد و سیمرغی دیگر را به پایان رساندیم.