گزارش برنامه: اتواستاپ دیلمان به سیاهکل

تاریخ برگزاری : 25 الی 27 مهر 98

سرپرست برنامه: سعداله بیک زاده

گزارش نویس: فاطمه تقی زاده

مسئول فنی و جلو دار: وحید طاهری

پشتیبان: سپیده بهنیا

تماس با پشتیبان: پونه خلج

محیط زیست: محمد حسین طلا ساز

عقب دار: امیر حسام مقیمی

عکاسان: بهزاد عبدالمالکی، محمد ایروانی

پزشک و امدادگر : آقای دکتر سقط چیان و آقای میلاد زرگر

میان دار : مهدی بیک زاده

مسئولین کمپ: مرتضی بیک زاده – ایمان کهزادی – یاشار حسن آبادی –

شرکت کنندگان: خانم ها پونه خلج، نغمه بیک زاده، فاطمه تقی زاده، فاطمه گلدار، زهرا ادیب، نسرین اکبری، شایسته اروجی ، سعیده طلاساز

آقایان: سعدی بیک زاده، وحید طاهری، بهزاد عبدالمالکی، علی وهاب زاده، محمدرضا محمدی، امیر حسام مقیمی، یاشارحسن آبادی، ایمان کهزادی، بهروز بالاخانی، فرهنگ سلیمانیان ، محمدحسین طلاساز،علی اکبر پدرام،محمود سقط چیان، مهدی بیک زاده، مرتضی بیک زاده، میلاد زرگر ، محمد ایروانی، آبتین علوی

روز اول

ساعت یک بامداد روز پنج شنبه بیست و پنجم مهر ماه نود و هشت از مقابل باشگاه با یک عدد میدل باس سفر خود را آغاز کردیم. در منطقه کردان  و رستوران مهدی یکی از همنوردان و در منطقه نظر آباد یکی دیگر از همنوردان و در رشت همنورد دیگری به ما ملحق شدند.از جاده رشت وبعداز پلیس راه به سمت سنگر و در نهایت راهی جاده سیاهکل به دیلمان شدیم . این روز ها بدلیل مصادف شدن برنامه با پیاده روی اربعین جهت میدل باس ها صورتحساب صادر نمی شد . ولی بهر تقدیر سرپرست توانسته بود وسیله نقلیه و مجوز لازم را کسب کند . بگذریم که پلیس راه هم اذیت های خودش را داشت.

ساعت 8:30 دقیقه به گردنه رسیدیم. بعد از مدیریت کردن کوله ها و تقسیم چادر ها و معارفه و توضیح نکات سفر توسط سرپرست حرکت خود را به جهت شمال شرق در امتداد جاده در دست احداث شروع کردیم بعد از نیم ساعت در کنار یک گوسفند سرا به مدت سی دقیقه به صبحانه خوردن مشغول شدیم. هوای عالی و منظر پیش رو نوید بخش روز خوبی بود . آب نیز در چشمه پایین دست گوسفند سرا موجود بود . در همان جهت و تا نزدیکی گردنه منتهی به روستای کوه پس ادامه مسیر دادیم .تا به یک دشت  زیبا رسیدیم. در آنجا مدتی توقف داشتیم و همنوردان به عکاسی مشغول شدند. دیدن پرواز آموزشی تعدادی پاراگلایدر سوار هم خالی از لطف نبود . سرپرست برنامه با توجه به داشتن مدرک خلبانی پاراگلایدر توضیحاتی در خصوص علت انتخاب این منطقه و نحو پرواز با پاراگلایدر دادند . که خالی از لطف نبود. سپس از جهت شمال شرق و به طرف خط الراس پیش رو حرکت را آغاز نمودیم تا به یک پاکوب رسیدیم . مقداری از مسیر را به صلاحدید سرپرست جهت کاهش صعود دور زدیم و با استفاده از ترک طراحی شده مسیر ( این مسیر تماما توسط سرپرست و تیم فنی باشگاه طراحی شده و هیچ گزارشی از صعود و حضور در منطقه موجود نبود ) به حرکت خود ادامه دادیم. حدود 100 متری صعود داشتیم در یک راه خاکی با شیب  ملایم سپس به دشتی زیبا رسیدیم که کلبه ای چوبی و جاده ای خاکی رسیدیم . در آنجا حضور یک دستگاه پراید بدون سرنشین جلب توجه می کرد. اندکی استراحت و عکاسی کردیم . سپس در جهت شمال و با استفاده از جاده خاکی حدود 170 متری صعود کردیم .و با گذشتن از درختان زیبا به محل نهار رسیدیم بر بلندای دامنه ای زیبا و در بالای چند گوسفندسرا که چشمه آب داشتند . به مدت دو ساعت توقف کرده و همنوردان علاوه بر خوردن نهار به عکاسی و کمی استراحت پرداختند.. ساعت 15راه خود را به سمت کمپ روز اول ادامه دادیم. در میان راه محلی ها با موتور ما را از ادامه راه منصرف کردند و گفتند تا محل کمپ تان 8 ساعت راه باقیمانده و در آنجا آبی وجود ندارد . صلاح بر این است که همینجا کمپ بزنید و از چشمه های کنار درختان جاده خاکی که حدود 800 متری فاصله داشتند استفاده کنیم . ولی با توجه به اطلاعات قوی سرپرست ما به راه خود ادامه دادیم. بعد از یک ساعت و نیم پیمایش از محل نهار به محل کمپ که گوسفند سرای کیتیم نام داشت ودشتی بزرگ و سرشار از زیبایی و هیجان بود ، رسیدیم محل کمپ فضای 360 درجه داشت و کاملا در بالای ابرهابا نمایی از اقیانوس ابر . غروب دل انگیز خورشید و البته قله درفک …..به برپایی کمپ و چادر ها پرداختیم و صحنه زیبای پیش رو غرق در حال خوشمان کرده بود و هر چه عکس میگرفتیم باز هم طبیعت زیبایی دیگری می آفرید . سرپرست به همراه دو تن از همنوردان رهسپار یافتن چشمه شدند . و چه آب گوارایی در محل گوسفند سرا وجود داشت گروهی دیگر به برپایی آتش. شام و شاهنامه خوانی و گوش دادن به نوازش های غروب و موسیقی این منطقه زیبا یادگار شب اول سفر ما شد. و سیب زمینی های آتیشی هم بر لذت این دور همی افزود .روز اول حدود 10 کیلومتر پیمایش داشتیم که  شامل  500مترصعود وفرودبود.

روز دوم

ساعت هفت و تیم از خواب بیدار شده بعد از خوردن صبحانه و جمع کردن کمپ حرکت خود را در جهت خط الراس و از پاکوب پایین چشمه شروع کردیم . دو نفر از چوپانان جویای حالمان شدند و متعجب از اینکه چگونه این منطقه را شناسای کرده ایم اینان اهل روستای دی جان مقصد آن شب ما بودند. و نگران از اینکه نکند راه را بلد نباشیم و در جنگل بکر و انبود گم شویم . حتی پیشنهاد دادند ما را همراه آنان برویم . ولی برنامه ما از پیش تعیین شده بود . لذا در سر یک دو راهی از یکدیگر خداحافظی کردیم و مسیر دست چپ را که پاکوب بود و در ترک طراحی شده داشتیم ادامه دادیم تا دست تیریان رسیدیم . در آنجا با حرکت در جهت شمال غرب وارد یک پاکوب شده و اندکی فرود رفتیم تا از تابش خورشید در امان باشیم . شیب تندی بود . در میان درختان بساط ناهار را پهن کردیم و حدود یک ساعت بعد مجددا حرکت کردیم . در طول مسیر راه بینظیر و فوق العاده و بدون هیچ پاکوبی بود. روز دوم فرود زیادتری را تجربه کردیم با گذشتن از میان درختان به مسیر خود ادامه میدادیم در این لحظه مه نیز به زیبایی های مناظر اطرافمان افزوده شد. در استراحت آخر سرپرست یادآوری کرد که لباس گرم بر تن کنیم و هد لمپ ها را به سرمان بزنیم چون مقداری از مسیر ناشناخته را می بایستی در تاریکی پیمایش می کردیم . چه برنامه هیجان انگیزی . بودن بالای ابرها . پیمایش مسیری برای ائلین بار در مه و صدای خش خش برگ ها و حالا پیمایش شبانه جنگلی بکر حرکت ما تا شب ادامه پیدا کرد و با روشن کردن هد لمپ ها به فرود خود در دنیای رمز و رازالود جنگل ادامه دادیم تا با فرودی به جاده خاکی رسیدم.به سمت روستا دی جان رفتیم . ابتدا سر1رست از همه خواست بدلیل تاریکی هوا با صدای بلند در روستا صحبت نکنند تا مبادا مانع آرامش روستا شوند . سپس همراه یکی از سرپرستان با تجربه به در منزل یکی از روستاییان رفت تا جایی را برای کمپ معرفی نمایند که با برخورد بد آنان همراه شد . گویا آفرود سواران در آن منطقه جولان داده و مانع آسایش شان شده اند . بهر حال سرپرست نا امید از کمک اهالی داشت نزد تیم بر میگشت که دیدن منزلی دیگر توجه اش را جلب کرد و بخود اجازه داد تا شانسش را امتحان کند . نزدیک خانه شده و پس از احوال پرسی از راه دور ساکنین را متوجه حضور خود کرد تا سگ های گله شان را مهار کنند. و از اقبال خوش دو چوپان صبح بودند. بعداز کلی تحویل گرفتن مان . ایشان بزرگواری کردند و فرزندشان را که لیسانس تاسیسات داشت همراه ما فرستادند تا در کنار آبشار دی جان هم محل کمپ و همچنین محل چشمه را نشان دهند. آقا عابد لطف کردند و شام خود را نیمه کاره رها کردند . و محل آبشار و کمپی مناسب نشان مان دادند.  دوباره شکوه کمپ زدن در جایی که به خاطر شب رسیدن زیبایی آن را نمیدانستیم و چای و شام و آتش و زیبایی های دور هم نشینی برقرار شد و شاهنامه خوانی استاد پدرام بنیان گذار راه شاهنامه نقل مجلس . در  روز دوم حدود 18 کیلومتر پیمایش داشتیم و بیش از 900 متر فرود.

روز سوم

ساعت 7 از خواب بیدار شدیم .با دیدن محل کمپ که سرشار از زیبایی بود صبحانه را میل کردیم اندکی شادی گذراندیم .  سپس به سمت آبشار رفتیم . آبشاری حدود 20 متر و در یک جنگل فوق العاده ، ساعت 10:20 و پس از جمع آوری کمپ از یال کناری که شب قبل از آن فرود آمده بودیم و از مسیری مال رو در جهت شمال غرب صعودی 300 متری داشتیم تا به خط الراس روز گذشته بازگردیم . دوباره جنکل و راه و زیبایی هایی وصف نشدنی. بعداز رسیدن به خط الراس حدود یک کیلومتر در جهت جنوب غرب خط الراس ،  بازگشتی به سمت مسیر روز گذشته داشتیم . سپس شروع به فرود بر اساس روت طراحی شده نمودیم . تا به جاده جنگلی و متروکه لوشاده برسیم . به محض ورود به جاده خاکی و طی 200 متر فرود ار خط الراس برای نهار ساعتی را به استراحت پرداختبم و بعد از آن مسیر جاده خاکی به سمت لوشاده را در پیش گرفتیم . باکم کردن ارتفاع حدود ساعت 14:50به جاده آسفالت رسیدیم. به مسیر خود به سمت جاده سیاهکل به دیلمان ادامه دادیم و پس از عبور از پل فلزی در کنار مسجد نزدیک به کاروانسرای تی تی اتراق کردیم .سر و روی صفا دادیم و کوله هایمان را تنطیم کرده زباله های این چند روز را که با خود حمل نموده بودیم . در یک کیسه بزرگ جا داده در وسیله نقلیه که همزمان با ما به محل قرار رسیده بود دادیم . و پایان این پیمایش دیدن کاروانسرای زیبا و پر از سبزی تی تی بود و دیدن خانه ی بومگردی کنار دست آن  . مدتی در کاروانسرا به عکاسی و فیلمبرداری با هلی شات گذراندیم و در ساعت 16:45 سوار به میدل باس شده و حرکت به سمت کرج آغاز شد. پیمایش روز سوم 10 کیلومتربود.

اندکی در ترافیک اتوبان رشت و خصوصا رودبار گرفتار شدیم . و بنا بر پیشنهاد همراهان شام را در رستوران جهانگیری صرف کردیم . در نهایت در ساعت 2 نیمه شب یکشنبه 28 مهر نود و هشت به سفری خاطره انگیز پایان دادیم.