گزارش اتواستاپ پونل به آبشار ویسادار

تاریخ اجرا : ۱۵ الی ۱۷ آبان ۹۸

سرپرست برنامه: سعداله بیک زاداه

گزارش نویس: فاطمه تقی زاده

پشتیبان: اقای امیر قهرمانی

تماس با پشتیبان: اقای نوید زندی

جلو دار: اقای داوود علیئی

میان دار: اقای مهدی بیک زاده

عقب دار: روز اول اقای بهزاد علیخانی، روز دوم آقای نوری و روز سوم اقای حامد همتیان

مسئول فنی: اقای داود علیئی

مسئول کمپ: آقایان حامد همتیان، نوید زندی و نوری

امدادگر: اقای عرفان سقط چیان

پزشک : اقای دکتر محمود سقط چیان

محیط زیست: خانم لیلا شمس

عکاس: اقای عبدالرضا روشن زاده

شرکت کنندگان

اعضا:

خانم ها : فاطمه تقی زاده، هدی احسانی، نازنین مقیمی، سیما فرهنگ، لیلا شمس

آقایان :

سعداله بیک زاده، داوود علیئی، محمد حسین طلاساز، نوید زندی ، علی ربیع

میهمان:

خانم ها: ناهید نیکو، سانازغیاثیان، مژگان ترکی، اعظم کاظمی

آقایان : مهدی بیک زاده، مهدی علی الحسابی، امیرنوری، محمود سقط چیان، عرفان سقط چیان، نادر قره چایی، عبدالرضا روشن زاده، بهزاد علیخانی و حامد همتیان.

398

روز اول:

ساعت 12 بامداد، در دفتر باشگاه جمع شدیم و پس از مرتب کردن کوله ها، با حضور خانواده محترم زندی، جشن تولدی جهت نوید عزیز گرفتیم و پس از خوردن کیک و عرض تبریک به نوید و خانواده، با یک عدد میدل باس، به همراه 21 نفر از همنوردان، از جلوی درب باشگاه، سفر خود را آغاز نمودیم. در اتوبان کرج-قزوین حوالی نظر آباد، یکی دیگر از همنوردان به ما ملحق شد.

صبح ساعت 8:30 به پای کار، در جاده گردنه پونل به خلخال رسیدیم. صبحانه را خورده و با تقسیم کردن وسایل عمومی، توضیحات سرپرست در مورد پیمایش و معارفه، اولین روز پیمایش ما آغاز گردید. در ابتدا به سمت شمال غرب و در امتداد جاده خاکی روستای آق مسجد حرکت کردیم، تا به روستای چنگیزنه خونی رسیدیم. سپس با گذشتن از جاده آسفالته، بسمت شمال شرق و شمال، به پیمایش خود ادامه دادیم. در ابتدای جاده  روستای الله ده از یال شمال شرقی پیش رو دوباره به جاده خاکی رسیدیم و حرکت خود را به سمت شمال ادامه دادیم. در میان راه، چند باری را برای عکس برداری و استراحت اختصاص داده و سپس در ساعت ۱۴:۳۰ بعد از صعود و فرودی، در میان، درختان زیبا و خوردن ازگیل و گذشتن از سرخس ها و صدای خش خش برگ های خزان به زیر پاها، به گوسفند سرا و چشمه اول رسیدیم. حدود یک ساعت به خوردن نهار پرداختیم، از اینجا میشد محل کمپ شب اول را، بر روی تپه سمت چپ و مسیر جاده خاکی را ببینیم. بعد از یک ساعت استراحت، حرکت خود را به سمت شرق ادامه دادیم. در ساعت 16:30 به محل کمپ اول خود رسیدیم. چشمه در سمت جنوب شرقی محل کمپ، کمی پایین تر از چادرها و در میان گوسفند سرای زیبا  قرار داشت. وجود چشمه اب ، مناظر زیبا و در امان بودن از بادهای احتمالی و امکانات روستا، که خالی از سکنه بود از مزایای انتخاب این کمپ توسط سرپرست بود. با رسیدن به کمپ به برپایی چادرها پرداختیم و بعد از آماده سازی، بر دور آتش به بازی و خندیدن تا ساعت  ۱۲ شب نشستیم. بعد از خوردن شام، شب اول این سفر هیجان انگیز پایان یافت.

در نیمه های شب چوپانی که گوسفندان خود را به چرای شبانه میبرد، اندکی آرامش مان را با صدای پارس سگ هایش بهم زد. هوا سرد بود و برخی که تجهیزات مناسبی نیاورده بودند، به سختی خودشان را در چادر ها گرم نگه میداشتند و برخی دیگر به راهنمایی های سرپرست گوش داده و خواب راحتی را تجربه کردند‌.

پیمایش این روز حدودا ۱۶ با مجموع ۹۰۵ متر صعود و مجموع ۸۵۵ متر فرود بود .

روز دوم:

صبح ساعت 8 از خواب بیدار شده و با خوردن صبحانه روز دوم رقم خورد. تعداد زیادی سگ، که از شب پیش هم، صدای آنها در کنار چادر ها شنیده میشد، میهمان صبحانه ما بودند. بعد از جمع کردن کمپ و گرفتن عکس یادگاری، در ساعت 9 با استفاده از جاده خاکی، پیمایش خود آغاز گردیم. راه به صورت، فرود و صعود در روز دوم بود. با این که سرپرست گفته بود نسبت به روز قبل طول پیمایش کمتری داریم، ولی بعد از یک صعود، در بین درختان و کلبه ای زیبا استراحتی ۴۰ دقیقه ای کردیم. دمنوش و چای و عکاسی بازارش داغ بود و تعدادی از همنوردان ننوهای نصب کردند و دلی از عزا در اوردند. سپس از سیم خاردار ها رد شدیم و پس از فرود از یک شیب کوتاه وارد ییلاق بارین شده و کمی با روستاییان خوش و بش کردیم. آدرس آبشار دودوزان را گرفتیم، که متاسفانه فرود و صعود زیادی داشت و مانع از رسیدن سر وقت، به کمپ شب دوم می شد. لذا سرپرست تصمیم گرفت خط الراس را در جهت شمال شرق ادامه دهد.

حدود 350 متری، در امتداد خط الراس پیش رو صعود پر شیبی داشتیم، ولی با استراحت های به موقع این بخش را طی کردیم. سپس در گردنه خط الراس جنگلی، شیب های ملایمی را طی کرده در نهایت از سمت دیگر کوه و جهت شمال فرودی پرشیب را تجربه کردیم، تا به جاده جنگلی برسیم . تقریبا ۲۰ متر اخر بسیار لغزنده و پرشیب بود. برای کاهش شیب ها، اندکی مجبور به دور زدن و تعویض یال ها بودیم، که در مواقع بارندگی گزینه مناسبی جهت عبور نیست و بهتر است از جاده خاکی جنگلی دو طرف این مسیر استفاده شود. در نهایت، ساعت 17:30 به محل کمپ دوم در یک روستا رسیدیم. محل کمپ، در میان خانه های روستاییان و با امکانات و اب لوله کشی شده بود. در اینجا سرپرست، با هماهنگ کردن و صحبت با اهالی روستا، محل کمپ را مشخص کردند. به برپایی چادر ها پرداختیم، اندکی دره را مه پوشانده بود و منظر زیبایی در جاده گردنه پونل ایجادشده بود. دوباره شب نشینی، آتش و رقص و شعر و اهنگ، میهمان امشب ما بود. در شب نشینی روز دوم، سرپرست برنامه، نکاتی را در مورد کوهنوردی و اشنایی دوستان با برخی موارد کوهپیمایی متذکر شدند، و همنوردان، خاطراتی از کوه و علاقمندی هایشان گفتند. بعد از خوردن شام در ساعات پایانی روز پنج شنبه روز دوم ما نیز پایان یافت.

پیمایش این روزحدودا   ۱۳ کیلومتر بود. با مجموع  ۶۸۹صعود و ۹۰۳متر فرود همراه بود.

روز سوم:

در ساعت ۸ از خواب بیدار شده و با خوردن صبحانه و جمع کردن کمپ روز سوم آغاز گردید. ساعت ۹ صبح کمپ را جمع کرده و با استفاده از جاده خاکی،  در جهت شرق و شمال شرق حرکت کردیم. در محل گردنه، وارد دنیای درختان زیبا شدیم. راه به صورت شیب و تماما فرود بود. در این روز ما بر طبق گفته سرپرست بیش از ۹۰۰ متر فرود داشتیم. حدود ۲۰۰ متری بعد از پیمایش، مسیری بکر و در جهت شمال دره پره سر، بسوی ابشار ویسادار فرود رفتیم، تا به جاده خاکی رسیدیم. مسیر انتخابی بدلیل آسیب دیدگی دو تن از همنوردان، توسط سرپرست، کمی تغییر کرده بود، تا با کمترین درگیری با شیب، فرود را به پایان ببریم. از یک یال کم شیب، از جاده در جهت شمال شروع به فرود کردیم، اندکی بعد سگ های گله به پیشوازمان امدند و با پارس هایشان چنگ و دندانی نشان دادند. ما هم بی تفاوت به حضورشان، به راه خود ادامه دادیم، تا به محل نگهداری گوسفندها رسیدیم. دو چوپان مسن به نام های محمد علی سحر خیر و علی بیگی، به گرمی به استقبال مان امدند و دعوت به چای کردند. ولی با توجه به تعداد زیاد گروه و نبود چشمه در انجا، مزاحم شان نشدیم. بعد از گرفتن عکسی دسته جمعی انها را به خدا سپرده و به فرودمان ادامه دادیم، گاهی مسیر مال رو و گاه جهت کاهش شیب، از لابلای سرخس ها و تیغ ها. به گوسفند سرای متروکی رسیدیم، و هم چنان از همان یال که کم شیب ترین بود فرود امدیم. ۵۰ متر اخر بعد از گوسفند سرا، حتما باید از مسیر مال رو فرود رفت، زیرا شیب های تندی در این قسمت بود. از لابلای درختان به نزدیکی رودخانه رسیدیم و جاده آسفات ابشار از لابلای درختان مشهود بود. ابتدا اندکی به سمت راست و پایین رودخانه رفتیم، تا معبری بیابیم، ولی سیل های اخیر برای رسیدن به کف رودخانه هر چه سر راه بود را از بین برده بود. در نهایت با درایت سرپرست، در جهت بالا دست رودخانه و با پیمایش حدود ۶۰۰ متر، به آلونک های محلی ها که کنار آبشار بود رسیدیم. ساعت ۱۴ بود و فرصت صرف ناهار را داشتیم. تعدادی از همنوردان با اجازه سرپرست، غذایشان را در رستوران کنار ابشار خریداری و صرف کردند، الباقی تیم هم تتمع غذا همراه را، در جنگل صرف کردن . سپس به اتفاق به سمت ابشار رفتیم و عکاسی کردیم . بلال خریدیم و با توجه به اینکه از صبح آنتن نداشتیم. نتوانسته بودیم با راننده صحبت کنیم. ولی زمان بندی سرپرست دقیق بود و به محض جدا شدن از ابشار، راننده مان اقا مسعود، کمی پایین تر در انتظار ما بود. تیم دیگری هم که از جاده خلخال انجا حضور داشتند، مدتی بود منتظر وسیله نقلیه بودند و گویا وسیله شان دچار مشکل بود و کلی قصه دیگر بگذریم .

ساعت ۱۶ ،سوار وسیله نقلیه شدیم و ابتدا وارد پره سر ، پونل، فومن و جاده شفت شدیم. ترافیک امامزاده هاشم پابرجا بود. سپس شام را در رودبار خوردیم. این دومین باری بود که در سی روز گذشته در رودبار مجبور به غذا خوردن در دو رستوران معروف، ولی بی کیفیت رودبار بودیم . بهر حال به مسیر و ترافیک ها ادامه دادیم، تا در نهایت ساعت ۲ بامداد شنبه این سفر خوش در کمال صحت و سلامت به پایان رسید .

پیمایش روز سوم، حدودا ۱۳.۵ کیلومتر ، مجموع صعودها ۴۰۰ متر و مجموع فرود ها ۱۳۲۸متر بود.

نکات قابل ذکر در این اتواستاپ:

این مسیر تا به حال توسط هیچ باشگاهی اجرا نشده است. طراحی و اجرای این مسیر برای اولین بار توسط باشگاه اسمان البرز و آقای بیک زاده میباشد

کل پیمایش سه روز حدودا ۲۲.۵ کیلومتر

مجموع صعود ها ۱۹۹۰ متر

مجموع فرود ها: ۳۱۰۰ متر بود

بیشترین ارتفاع ۱۸۷۶ متر

کمترین ارتفاع ۳۳۵ متر

ماخذ نرم افزار ویو رنجر

با سپاس